De voorbije twee jaar schreef Jeroen Olyslaegers regelmatig aan zijn volgende boek, Wildevrouw, in de beslotenheid van de Raadzaal van Museum Vleeshuis. Muziek hield hem daar vaak gezelschap.
Beluister de playlist op Spotify
Jeroen licht zijn keuze toe
Hildegard von Bingen
Opname: Hildegard von Bingen, Inspiration, door VocaMe. Berlin Classics 2012.
"Dit vind ik een mooie opname van de muziek van Hildegard von Bingen. Het is niet enkel a capella, maar regelmatig wordt er een summiere, niet kitscherige, soundscape of eerder muzikale 'drone' onder gezet.
Het brengt de mysterieuze kant van de muziek goed naar buiten."
Thomas Tallis
Opname: Thomas Tallis, The Tallis Scholars sing Thomas Tallis, door The Tallis Scholars. Gimell 2004.
"Ik weet niet wat er met mij gebeurt als ik Spem in Alium hoor van componist Thomas Tallis, gebracht door de Tallis Scholars. Het zou kunnen dat ik de hemel zie, of in ieder geval een verlangen voel om de grote poort van inzicht te zien open gaan. En dat is natuurlijk waar dit ook over gaat: hoop. Het schijnt dat Tallis in de zestiende eeuw een hoefijzer-opstelling voor ogen had voor dit motet. Toen ik dat ergens las, zie ik deze zangers in hoefijzervorm rond mij staan en me toefluisteren dat het oké is, dat aanvaarding mag en dat er in feite geen grenzen zijn aan de verbeelding (die de hoop brengt)."
Cypriot Vespers
Cypriot Vespers, door Graindelavoix olv Björn Schmelzer. Glossa 2016.
"Toen ik in een Gentse kerk de stemmen van Graindelavoix hoorde, was ik diep onder de indruk. Ik was Wildevrouw al aan het voorbereiden. Het is een roman die zich afspeelt in de zestiende eeuw in Antwerpen en de leider van Graindelavoix, Björn Schmelzer is niet alleen een groot muziekkenner, maar weet echt veel van geschiedenis af. Na het concert, in een nabijgelegen kroeg, geraakten we diep in gesprek, met veel gelach. Ze brachten die avond deze Cypriot Vespers... Sindsdien luister ik zeer regelmatig naar deze prachtige stemmen. Björns keuze van zangers is heel bijzonder. Ze hebben allemaal een heel distinctieve persoonlijkheid en hebben zéér uiteenlopende achtergronden. Dat maakt het allemaal zo spannend. Live is het zelfs ruig en fors."
Aphex Twin
Aphex Twin, Stone in Focus, uit Selected Ambient Works Volume II. Warp 1994.
Noot: het nummer was geen onderdeel van de oorspronkelijke cd-release en staat enkel in een coverversie op Spotify. Meer info.
"Ik ben altijd een grote fan van Aphex Twin geweest. Zijn stevige, op de rand van ontsporing wild ritmische stukken ben ik wel al jaren beu gehoord. Maar zijn ambient-composities zijn voor mij nog altijd heel belangrijk. Op YouTube heeft iemand zijn track Stone in Focus in een herhaling gezet. Hier luister ik vaak naar wanneer ik begin te schrijven. Het brengt mij in de juiste stemming: klaar voor het dagelijks gevecht of dag van plezier. Voorbereiding is alles."
Burial
Burial, Untrue. Hyperdub 2007.
"Burial is fantastisch. Veel brengt hij niet uit, maar zijn stijl is altijd meteen herkenbaar. Ik zoek vaak weemoed in elektronica en dat heb je zeker in deze track, Archangel. Voor mij gaat deze track over eenzaamheid en het verlangen naar bescherming en de liefde die daar een antwoord op zou kunnen geven. Het is ontroerend."
Radiohead
Radiohead, A moon Shaped Pool. XL Recordings 2016.
"Radiohead heeft me troost gegeven sinds mijn vader stierf, nu bijna twaalf jaar geleden. Ik wilde muziek om bij te wenen tijdens de rouw, en vond hen. Larmoyant genoeg, dacht ik. Maar na de grote rouw kon ik geen afscheid van hen nemen. Ze zaten onder mijn huid. A Moon Shaped Pool is hun laatste album en de muziek heeft me compleet betoverd. Het klinkt als een afscheid bij maanlicht, een aanvoelen van groot verdriet dat nog moet komen en ingekookte woede, dat ook, zeker bij de openingstrack is dat laatste zeer hoorbaar. Maar daarna ... begint de droom. Sluit uw ogen en duikel het onbekende in."
Midlake
Midlake, The Trials of Van Occupanther. Bella Union 2006.
"Midlake is een merkwaardige popgroep. Weemoedig in de eerste plaats, maar als ze beginnen rocken zoals in de openingstrack hier, Roscoe, dan wordt het lichtjes hallucinant. Ik weet bij God niet waar Roscoe over gaat, maar het maakt op een of andere manier gelukkig. De rest van plaat beluister ik zelden. Het is mooi, daar niet van, maar na zo'n song wordt alles wat minder. Ik kan Roscoe trouwens blijven beluiteren, in endless repeat."
Met veel dank aan Jeroen Olyslaegers.
